Έχετε ακούσει την παράφραση του «Αγάπη μόνο!» σε «Αγαύη μόνο!»; Σίγουρα όμως έχετε δεχτεί αρνητικά σχόλια από πελάτες αλλά και συναδέλφους σχετικά με την τεκίλα. Υπάρχει αυτός ο μύθος γύρω από την τεκίλα, αλλά και το μεζκάλ, ότι «χτυπάνε» αλλά αυτό είναι όντως μια ιστορία παρεξηγημένη.
Αυτό οφείλεται κυρίως γιατί δεν ξέρουμε πολλά για τα ποτά αυτά και γιατί πάντα μετά από αρκετά ποτά αν πιούμε ένα σφηνάκι θα μας πειράξει! Αλλά δεν είναι η τεκίλα που φταίει. Πρέπει να μάθουμε να πίνουμε σωστά την τεκίλα και το μεζκάλ.
Όλοι έχουμε μεθύσει με τεκίλα αλλά δεν έφταιγε εκείνη. Σίγουρα οι τεκίλες που είχαμε στην ελληνική αγορά ως τώρα (τετράγωνα μπουκάλια, κίτρινα χρώματα, καπέλα στα καπάκια) δεν είναι και οι καλύτερες για να ξεκινήσουμε να πίνουμε σωστά τεκίλα αλλά τώρα έχουν έρθει πολλές και νέες λιγότερο εμπορικά παραγόμενες τεκίλες οι οποίες είναι χάρμα!! Βλέπε Arette, Ocho. Εδώ να πούμε ότι η τεκίλα χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες, την Mixto και την 100% de Agave Tequila. Η μια έχει περιεκτικότητα 51% τουλάχιστον μπλε αγαύη και ακολούθως συμπληρώνεται από άλλα σάκχαρα (ζαχαροκάλαμο, κρυσταλλική ζάχαρη) για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα και η άλλη έχει μόνο χυμό από μπλε αγαύη!
Όπως και ο τρόπος που πίνεται η τεκίλα και το μεζκάλ έχει παρερμηνευτεί. Δεν χρειαζόμαστε αλάτια, λεμόνια, πορτοκάλια, ζάχαρες και λοιπά. Η τεκίλα είναι φρούτο από μόνη της. Απολαμβάνεται σκέτη και το ίδιο και το μεζκάλ.
Υπάρχει μια ιστορία που αναφέρεται στο τρόπο που ξεκίνησε να πίνεται η τεκίλα με το αλάτι και το λεμόνι. Ένας Αμερικανός είχε πάει στο Μεξικό επειδή τον είχε χωρίσει η γυναικά του, επισκέφθηκε ένα μπαρ και ζήτησε το πιο βαρύ ποτό ώστε να μεθύσει για να ξεχάσει. Του φέρανε μια αμφιβόλου ποιότητας τεκίλα η οποία ήταν πολύ κακή γευστικά και για να αντέξει να την πιει όλη ζήτησε και κάτι συνοδευτικό! Στο Μεξικό αν έχουν πολύ από κάτι είναι lime και αλάτι. Έτσι ξεκίνησε λοιπόν αυτό το «τελετουργικό».
Άλλος ένας μύθος γύρω από το μεζκάλ είναι το «σκουλήκι». Είναι απλά μια τύπου κάμπια που ζει στα χωράφια και το μόνο κακό που κάνει είναι να τρώει τα σάκχαρα του φυτού. Εμπορικά όταν μπήκε σε ένα μπουκάλι ήταν μεγάλη επιτυχία, αλλά να ξέρουμε ότι τα καλά μεζκάλ, δεν έχουν κανένα ζωάκι μέσα (φίδια, κάμπιες, αράχνες και λοιπά). Οι ποικιλίες αγαύης που φτιάχνονται τα μεζκάλ (Espadin, Tobala, Barril, Arroqueño, Tepeztate) είναι συνήθως ελεύθερα μεγαλωμένες (άγριες) και για να ωριμάσουν παίρνει 8-35 χρόνια οπότε αν δεν χρειάζονται μέσα στο μπουκάλι κάτι είναι ζωύφια!
Η τεκίλα και το μεζκάλ πίνονται σκέτα, σε cocktails, σε long drinks, ανάλογα με την ώρα της μέρας και την διάθεση μας! Προτείνω να μην φοβάστε να δοκιμάσετε νέες γεύσεις και να προτείνετε στον κόσμο στην επιχείρηση σας να κάνει το ίδιο, αυτό θα γίνει μόνο όταν έχουμε πλήρη γνώση και έχουμε δοκιμάσει εμείς οι ίδιοι τα αποστάγματα αυτά!
